THUNUM

THUNUM

vulgo Thun, oppid. pagi Bernensis, ad lacum cognominem, ubi ex co Arola erumpit, quô oppid. in duas partes dividitur, quarum minor in Uchtlandia; maior cum arce, in Argovia sita est. Olim sub propriis Comitibus, e quibus Henricus Episcopus Basiliensis, obiit A. C. 1238. Postea ad Comites Kyburgios pervenit: e quibus cum circa A. C. 1320. Comes Eberhardus, fratris Hartmanni insidiis, uti creditum, occisus esset, hic odium civium veritus, oppidum Bernensibus, cum aliquot aliis dominiis, vendidit, iterumqueve ab iisdem feudi nomine accepit: Postmodum vero praesidiô oppidum contra Bernenses muniit, qui iniuriam ulturi, oppugnârunt illud, sed nullô successu: verum A. C. 1343. Thunenses iterum cum Bernensibus amicitiam coluêre: tandem Hartmannus Comes A. C. 1353. urbem cum arce acceptâ ingenti auri summâ, Bernensibus pignori dedit: a quo tempore illis subest, salvis ramen privilegiis suis: frustra insidiis Archiducis Leopoldi tentata, A. C. 1382. Habet proprium Senatum, cuius caput Scultetus, ut vocant German. Schuldtheiss, ex urbe Berna praeponitur. Distat 17, mill. pass. a Berna in Merid. 20. a Friburgo in Ortum.